تقوی راه نجات
بسم الله الرحمن الرحیم
(وَ بِالتَّقوَی نَجَا نُوحٌ وَ مَن مَعَهُ فِی السَّفِینَهِ)(۱)
دنباله ی همان نامه یی است که امام صادق علیه السلام برای سعد نوشتند.
فرمودند: که به وسیله ی تقوا بود که نوح و همراهانش در سفینه نجات پیدا کردند.
(وَ صَالِحٌ وَ مَن مَعَهُ مِنَ الصَّاعِقَهِ)(۲)
جناب صالح و مؤمنین به ایشان از صاعقه نجات پیدا کردند، و آن به وسیله ی تقوا بود.
تقوا یعنی اینکه انسان منتظر امر و نهی الهی باشد و مراقبت کند که از آن تخطّی ننماید. این معنای تقواست! حالا فرض بفرمایید وقتی به جناب نوح وحی می رسید که کشتی درست کند، آن هم در خشکی، آن جا که هیچ رودخانه یی، دریایی، چیزی وجود ندارد، اگر می خواست طبق عقلِ خود رفتار کند، چه می شد؟ تقوا به خرج داد! امر الهی ست! بر آنچه امر الهی بود، پای فشرد.
تقوا می تواند انسان را از مهالک و گذرگاه های سخت و خطرناک عبور دهد که این کار، بدون تقوا ممکن نیست؛ این نجات و این سلامت ممکن نخواهد بود. بنابراین، آنچه خدای متعال فرمود، عمل کنید.
(وَ بِالتَّقوَی فَازَ الصَّابِرُونَ)(۳)
آنهایی که مقابل دشواری ها و دشمنی هایی که بر آنها تحمیل شد صبر کردند، به وسیله ی تقوا فائز شدند، ناجح شدند و به نتیجه ی مطلوب خود رسیدند. بنابراین، تقوا یعنی مراقبت از این خط مستقیمی که خدای متعال معین کرده است.
۱و۲و۳)الکافی، جلد۸،صفحه۵۲؛ الشافی، جلد۱،صفحه۸۵۳
رسول الله صلى الله علیه و آله :
مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَالآخِرَهِ
هر کس تقوا روزى اش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.
کنزالعمال، ج۱۳، ص ۱۵۱، ح۳۶۴۷۲
